Άρωμα ηττημένης μάγισσας / Κουμουλή Δάφνη

Δεν ακούω αγάπη
και πώς να πολεμήσω τον εχθρό.
Σαν κλείνουν τα βλέφαρα κι ονειρεύονται,
δεν ακούω αγάπη...
Μπορώ να διασχίσω δυο και τρεις κολάσεις
για μιαν αιτία ουρανού,
μη με κυνηγάς λοιπόν με το κενό.
Με τα αφηρημένα ποιητικά μου
ζωγραφίζω ανθρώπους,
όμως αγάπη δεν ακούω,
μόνο τη σκοτεινιά που πέφτει απ' τις βεράντες των ματιών,
με τη σκέψη πως είναι μόνο εφιάλτης
και θα ξυπνήσω.
Δεν έχω άλλη ιστορία να πω,
παρά μόνο πως,
σαν το φεγγάρι έκρυψε τ’άστρα,
η καρδιά μου πήρε ένα σάλτο
κι ύστερα έπεσε σαν βαρίδι μες στα παπούτσια μου,
ηττημένη μάγισσα τ’απόβραδο
που δεν άκουσε αγάπη…