....Οπώρα..... Χαρούλα Φράγκου

.
Γοργά που έφυγε το καλοκαίρι....
Τα χρυσαφένια πρωϊνά
στρώσαν κρεβάτια από σταφύλια 
να κοιμηθούν
Έβρεξε στάχτη ο ουρανός
κι' από τα μάτια σταγόνες δάκρυ
γέμισαν τα ρυάκια παράπονο.
Σχιζόφτερα πουλιά νότες πεντάγραμμου
χορεύουν κι' επιμελούνται ταξίδια.
Είναι ωραία η μυρουδιά του αέρα.
Το αλέτρι οργώνοντας ξεθάφτει
την καλοσύνη
κι' ένα σπορί περαστικό
βολικά θρονιάζεται στην καρπερή γη
με την ελπίδα του θερισμού.
.
Ξανθές πορτοκαλιές λικνίζουν τους κόρφους
και ξεκουμπώνουν τις χυμώδες οπώρες
στο ιλαρό κάλεσμα του Οκτώβρη
.
Στην κοντινή καφετέρια πλάι στο κύμα
διαβάζεις ανορθογράφως
"κλειστόν ή τέλος εποχής"
Ανάμεσα στις ξεχασμένες καρέκλες
κάποια όνειρα ακροβατούν
στον απελθόντα χρόνο
υποσχόμενα μελλούμενους έρωτες.....
.
. από την ποιητική συλλογή
".....Κατά δύναμιν" εκδόσεις δωδώνη