Με άυλα χάδια / Γρηγορία Πελεκούδα

Φθινοπωρινά άυλα χάδια
στου δειλινού την ελεγεία
σαν φουσκωμένα μούσκλια
που ορμητικά τα σπρώχνει
στην αυγή της ζωής,
μια φύση που πάντα πρόθυμη
να μας διδάξει για νόμους
για αρετές, αν τα μάτια μας έχουμε
ανοιχτά απ΄την απλοχεριά της,
που ρουφούν σαν το ξερό σφουγγάρι
το νερό και οι αγνές ψυχές μας,
αποτυπώνονται πάνω μ΄ανεξίτηλα
κι ανεπανάληπτα χρώματα
πετούνε λες και είναι πουλιά
ταξιδιάρικα, χορεύοντας μπλουζ,
στην ευτυχία μας πίνουμε
στην υγειά μας
ανοίγοντας το πρώτο γιοματάρι,
κι αν πέφτουμε, πάλι αντιστεκόμαστε
πάλι ορθωνόμαστε, πάντα
με νέο φύλλωμα ντυνόμαστε.