Η ΠΛΑΝΗ / Γιάννης Τάτσης

Σε θάλασσα μαγευτική, άγνωστη, ομιχλώδη
ταξιδεύοντας ανήσυχος, ψάχνω γι’ αγκυροβόλι.
Στο βάθος του ορίζοντα νησάκι αρμενίζει
ελπιδοφόρο μήνυμα στη μέση του πελάγους.
Άνεμος ούριος, που φυσά, ελπίδες με γεμίζει.
Πλησιάζω και μαγεύομαι απ’ την εξωτική του θέα.
Μουσικές που έρχονται από παντού,
μαγεύουν την ψυχή μου…
μα άρπας αόρατης η μουσική
μου φέρνει στο μυαλό μου,
την πλάνη που σχημάτισαν στον Οδυσσέα οι Σειρήνες
και ήθελαν να τον κρατούν παντοτινά δικό τους.
Ως Οδυσσέας άλλοτε δεμένος απ’ τη σκέψη
δεν στέκομαι στη θέα του, ψάχνω για αγκυροβόλι.
Η θάλασσα είναι πολυπρόσωπη, δεν ξέρεις τι θα φέρει,
τα λάθη μας δε συγχωρεί, σε περιπλάνηση μας βάζει.
Αφήνω αυτά τα θέλγητρα που η τρικυμία τα σβήνει,
βάζω πλώρη γι’ αλλού, άλλου να πάω ν’ αράξω.
Να βρω λιμάνι απάνεμο να δέσω το άρμενο μου,
να μου χαρίζει σιγουριά στης θάλασσας τα κύματα.

Από την ποιητική συλλογή "Γη των Ελλήνων"