Άνθρωποι συνηθισμένοι / Μυτιληναίος Γιάννης

Έτσι απλά τη ζωή μας περνούμε
σαν άνθρωποι κι εμείς
με τις επιθυμίες τις φυσικές 
των ανθρώπων
τον πόθο της ατέρμονης πτήσης
τη γλυκιά νοσταλγία της προσμονής

Άνθρωποι είμαστε κοινοί συνηθισμένοι
αθόρυβα υπάρχουμε και ζούμε
επί των υδάτων βαδίζουμε
μέσα στο φως προχωρούμε

Αυτό κάνουμε
για το οποίο φτιαχτήκαμε
στο μηδέν μας ποντάρουμε
προσδοκώντας την απεραντοσύνη