ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΣΥΜΒΑΤΑ / Αλεξανδρής Γεώργιος

Αλληλοκοιτάχτηκαν με μια ενοχική ομολογία

για την αλληγορία των λόγιων μηνυμάτων

που με σπουδή και ευφροσύνη έσπευσαν να χαρακτηρίσουν

ως συλλογικό ηρωισμό και προσωπική αυτοθυσία,

στάση ζωής να ενστερνιστούν και έκφραση αρχών

και να διατρανώσουν με σπονδές και σοφίας αναγωγές

ως χρέος δόκιμης ερμηνείας και ηθικής προβολής,

χωρίς άλλοθι σκοπιμότητας και πνεύμα συναλλαγής.

Η ισονομία πρόταγμα και μέγεθος η αξιοσύνη

για τις πολύμορφες ανατροπές και τις κοινές στοιχίσεις.

Αποτίμησαν πως η επίκληση και ο αναβαπτισμός

σε ιδεοκρατικές θεωρίες και αντιστασιακές συμπεριφορές ,

αποτρέπουν μια επίπλαστη και σκαιά καθημερινότητα ,

απορρίπτουν ως απειλή τις αναφορές και ενταγμένες παραδοχές

που με δεκασμικούς πανηγυρικούς και ύποπτες αλλοτριώσεις

λειτουργούν ως πρόσχημα αξιών και αφορμή μεταλλαγών,

από τη χειραγώγηση, στη δικαίωση και την αποδοχή,

για μια συμβατή, ομοιόμορφη και αποδεκτή συνέχεια.

Η βεβαιότητα, της τέχνης πλάνη και η αναγνώριση ευθύνη,

για το κενό της αμφισβήτησης και τ’ άδηλο της σειράς.

Συντάχτηκαν στοχαστικά σε ευέλπιδες ανακατατάξεις,

απέφυγαν ιστορικά ομοιώματα, συγκρίσεις και αγκιστρώσεις

και πολυφώνησαν σε εύρυθμες και ελκυστικές μονοφωνίες,

ανένταχτοι να στρατευθούν σε επαναστάσεις και υπερβάσεις.

Και σαν αναστοχάστηκαν τη μίμηση στην ακολουθία των εποχών,

είδαν επαναλήψεις εύσχημες σε επίπεδα και όρια γνωστά

και αναγνώρισαν πως η πραγματικότητα, με μια αρχέτυπη επιστασία,

ψευδαίσθηση είναι αρχέγονη και ασύνειδη αυταπάτη.

Ασύλητο θέσπισμα κι αμύητο θέσφατο η προσωπική αλήθεια,

άχρονη αρχή η ύπαρξη και  η αρμονία αέναη προσφυγή.