Ο ΑΛΗΤΗΣ ....ΜΙΑ ΣΚΙΑ / Διγενής Ανδρέας

Φαντάσθηκες μια σκιά....
Νά ‘ρχεται έτσι στα ξαφνικά....
Τρόμαξες.... κι ύστερα 
....σ’ έπιασε σφικτά απ’ την μέση
....κόλλησε το κορμί σου επάνω του,
με δύναμη περίσσια !
Κι είχε μια γλύκα ‘κείνο το φιλί !....
Θυμάσαι ;

Χάθηκε όμως, γοργά κι αέρινα
στα σκοτεινά σοκάκια της πόλης.
Ο φάρος έμεινε σβηστός, ακίνητος,
θωρούσε μόνο τη στιγμή βουβός !
Έτσι τό ‘θελες, έτσι τ’ ονειρεύθηκες
.....κι έτσι έγινε !

Τώρα.... υπομονή !
Κράτα τα κομμένα τριαντάφυλλα,
τα ροδοπέταλα πού ‘ταν χυμένα, κατά γης
....μια θύμηση κι αυτά !
Μετρούν της μοναξιάς τις νύκτες
που ξέμειναν αλαργεμένες,
στις θάλασσες του νόστου
μιας άπνοης ξενιτιάς !....