Η Κραυγή / Μίνα Μπουλέκου

Μια ματωμένη κραυγή,

σίγησε στο άκουσμα της σειρήνας

ούρλιαξα στον άνεμο,

δάκρυσα για τη χαμένη Άνοιξη ΜΑΣ.

Στάχτες απλώθηκαν παντού,

κουρνιάζοντας στα κουφάρια των ανθρώπων

σε ένα άγριο χορό, στο άκουσμα των πολυβόλων

η πνοή σου έφευγε, ξεψυχούσε

σκορπισμένη στον αιθέρα.

Ψυχή μου δόλια, σ’ ακολούθησα

παρά την θέληση μου.

Ατενίζοντας την Κοιλάδα του Θανάτου!

Πένθιμα σύννεφα απλώθηκαν,

στο γκρίζο του ουρανού

το φως του ήλιου χάθηκε

στην γεύση ενός γλυκόπικρου φιλιού σου.

Με χαιρέτησες

Σου είπα Αντίο,ίσως για πάντα

στην Γη των Θυμάτων.

στην Γη των Κατατρεγμένων.

στην Γη των Ζωντανών-Νεκρών.

Ώρες Ατελείωτες με διαδέχθηκαν

στα Τρένα των Στεναγμών που έφευγαν

στις Γέφυρες των Λυγμών σου.

Ο ουρανός μου σκοτείνιασε μονομιάς!

Γονατισμένη σύρθηκα,

Χαρακωμένη με πληγές

προσπάθησα να σ’ αγγίξω

να κρατήσω το χέρι σου

δίπλα στο δικό μου

το φονικό όπλο εκπυρσοκρότησε,

χάθηκες εν ριπή οφθαλμού,δεν σε πρόλαβα…

Κρινάκια Αγρού,

φώλιασαν στην ψυχή σου,

τα αηδόνια σώπασαν στα κλαδιά τους,

τα όνειρά μου σκόρπισαν.

Τέφρα ωχρή απλώθηκε παντού

σ’ αυτή την βοή του πολέμου.

Η φωνή μου πνίγηκε στην άβυσσο,

ο Βαρκάρης σάλπισε στις Πύλες.

Έφυγες και Εγώ σώπασα.

Μόνο αυτό μου απέμεινε να σε θυμάμαι.

η ΜΟΡΦΉ ΣΟΥ!

---

Το ποίημα «Η Κραυγή»  βραβεύτηκε με την κατηγορία του ΕΠΑΙΝΟΥ στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης στην Ελληνική Γλώσσα που διοργανώθηκε από το Ευρωπαϊκό  Κέντρο Τέχνης (EUARCE) με θέμα ” Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων”