Φθινοπωρινό Σιωπητήριο / Χαραλάμπους Φρόσω

Περπατούσες αργά 
με τα μάτια σου να γίνονται χρώματα ανεμοσκορπισμένης φυλλωσιάς
κι η μελαχρινή ομορφάδα σου
λάμψη να σκορπά
στα θαμπωμένα από το πρωινό αγιάζι παραθύρια των φτωχόσπιτων των αναμνήσεων...
Μονολογούσες
ή μιλούσες με τη Σεπτεμβριάτικη φύση;
--δεν έχει σημασία--
κι εγώ, άθελά μου, στ' ορκίζομαι,
ήρθα και φώλιασα στο όνειρό σου
να σου τραγουδήσω το "love me tender"
να σου φέρω πρώιμη άνοιξη
κι ένα γλυκό χαμόγελο στα γλυκοφίλητα χείλη.
Ύστερα ν' ατενίσουμε μαζί το πέταγμα των πουλιών
--οιωνούς ενός βαρύ χειμώνα--
σαλπίζοντας το φθινοπωρινό σιωπητήριο...