Η ΧΑΜΈΝΗ ΓΗ ΜΑΣ / Γρηγορία Πελεκούδα

Η ελπίδα και ο φόβος του αύριο
στοιχειώνουν της μνήμης
το άυλο ρίγος,
κλείνουν τα σύνορα των ματιών
γιατί μόνο απ΄εκεί ανατέλλει το φως
και το ψιθύρισμα της νύχτας
που φεύγει, έχει μια μακαριότητα.

Στο ράμφος του φεγγαριού
όπου κρεμιούνται οι χίμαιρες
σπάει το κέλυφος, γίνεται ασήμι
ο μεταλλικός γόρδιος δεσμός
που έχει κρυμμένο μέσα του
ουράνιο τόξο ευτυχίας,
η μεγάλη έξοδος προς το άγνωστο
ο ασημένιος δρόμος της βροχής
έρχεται θριαμβικά με βουβές ικεσίες,
ποιος θα μας δείξει μια νέα φυγή
μια νέα επάνοδο στη χαμένη γη μας;