"Τα καραβάνια" / Ελεύθερος Νικήτας

Μέσα στη νύχτα φεύγουνε βραχνά τα καραβάνια
άλλα σε οάσεις σταματούν και άλλα προχωρούν 
κι εγώ που μια ατιθάσευτη δαμάζω περηφάνια 
χαράζω κάτι ασήμαντα που κάποτε θα βρουν!

Στης South Afrika το φως κι απόψε ξημερώνω
μετά από αιώνες άπειρους σε δρόμους της αυγής
και το Κακό του Έρωτα για χάρη σου ημερώνω
καθώς του κόσμου χάνεται βαθειά μου ο ποιητής!

Όσοι ονειρεύονται ουρανούς κι αγαπημένα χείλη
μέσα στις άγρυπνες νυχτιές ερώτων λαμπερών
φέρνουνε τον αμάραντο,πυρόξανθο Απρίλη,
μόνη πραγματικότητα πέρ'από φως καιρών!

Θαλασσινό μου όνειρο μες στις γαλάζιες στέπες
το νερωμένο ουίσκι σου πίνω σε μια γουλιά,
πρόσωπα είν'αληθινά τα είδωλα στους καθρέφτες
στα δυο που χρυσοκέντησα στα χείλη σου φιλιά!

Μες στα βαθειά χαράματα ψέλνουν του κόσμου οι ψάλτες
άγια τραγούδια διάφανα,πράσινα αερικά
όμοια ως ερωτεύονται παλιάτσοι κι ακροβάτες
μες στα γλυκά τα μάτια σου,τα τόσο ερωτικά!