Η σκέψη της επιστροφής / Τρίψας Αθανάσιος

Κει στα βαθιά του λογισμού
οι σκέψεις που γεννιούνται,
μια σκέψη λες και πείσμωσε,
δεν παύει να γεννά.
Τα χρόνια κι ‘ αν περάσανε
αρνείται να κοπάσει,
στέλνει ένα κύμα στην καρδιά
και δυνατά κτυπά.

Οι εκβολές της σκέψης μου
στα χείλη μου σαν φτάνουν,
αφήνουν ένα όνομα,
που γύρω μου αντηχεί,
πεισματικά και επίμονα
η θύμηση κραυγάζει,
της λήθης το φτερούγισμα
να διώξει προσπαθεί.

Είν τα κομμάτια της καρδιάς
που λένε το όνομά σου
και κάποιοι κτύποι αγγίζουνε
στη σκέψη σου συχνά,
που μένει πάντα ακοίμητη
στης προσμονής την πόρτα,
με την ελπίδα που άφησες
πίσω να ρθείς ξανά.