Το πονεμένο
βογγητό σου
εμπορεύονται
σέ συρμάτινα
παζάρια.
Την ανάσα σου ξεπουλούν
όσο- όσο,
και σύ, ταπεινή
κι ανήμπορη,
περιμένεις όπως
και τότε
όπως και πάντα
από τους ταπεινούς
και τους ανήμπορους.
Γιατί αυτοί είναι
ἡ σάρκα σου
Πατρίδα.
Καημένη
Πατρίδα.
Ταπεινό κι ασήμαντο
χοχλάδι τής ακρογιαλιάς,
αναστενάζω
στο πήγαινέλα
των μολυσμένων υδάτων.
Από την Ποιητική Συλλογή: «Ἐν Πλῷ», εκδόσεις Κνωσός, Αθήνα 1999.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου