Αύγουστος / Κουφογάζου Φωτεινή

O δρόμος με τα δειχνοήλια* φιδωτός

οι σπόροι του παράξενα γερμένοι

γνέφουν το φως, πολύπλευρα στραμμένοι

μα των ορίων μας ο χρόνος, γραμμωτός

***

Η δίψα σου, κατάφωρη, πώς καίει τα χείλη

μικρές ανάσες η δροσιά του πρωϊού

νωχελικές σταγόνες μπλάβου ουρανού

ακούραστες σαν ευλογιά πέφτουν στο δείλι

***

Ο Αύγουστος επρόκαμε να κάψει πάλι γη

στων ελαιώνων τις βραγιές πάν σε ψηλά αλώνια

εκεί, οπού φωλιάζουνε, του κόσμου τα αηδόνια

μα του καημού η θάλασσα, γλύφει κάθε ακτή

Ας είναι γλαροπέταγμα, ετούτη εδώ η σκέψη

ας είναι κλινοσκέπασμα, του νου αυτή η τέρψη....

*δειχνοήλι=ηλιόσπορος=ηλίανθος

(από τη συλλογή «Σονέτα. 2014-2017)

*Ηώς** (Φωτεινή.Α.Κ)