Δυο λέξεις μοναχά / Αυγουστινάκη Δέσποινα

Στην κραυγή που επνίξαμε
στη λέξη που στερήσαμε
στο δάκρυ που κρατήσαμε
στο χέρι που αφήσαμε
στο γέλιο που σκοτώσαμε
στα μάτια που δακρύσαμε.
Στο χρόνο που χαλάσαμε
στην πλάτη που λυγίσαμε
στα έσω που χρεώσαμε
στ’ άδικα που φορτώσαμε
Δυο λέξεις μοναχά
Άνθρωπος.
Συγγνώμη.