Είχε δυο μάτια γαλανά, θυμάμαι.
Είχε ένα στόμα τόσο κρεμεζί.
Παράξενο να τρέμω όταν τη θυμάμαι
μη ξέροντας αν πέθανε ή αν ζει.
Ήταν χλωμή σαν Παναγιά, θυμάμαι,
σαν εκκλησιά βυζαντινή, θυμάμαι.
Σώπαινε σαν την Παναγιά, θυμάμαι.
Είχε δυο μάτια γαλανά, θυμάμαι.
Είχε δυο μάτια γαλανά, θυμάμαι.
Είχε ένα στόμα τόσο κρεμεζί.
Παράξενο να τρέμω όταν τη θυμάμαι
μη ξέροντας αν πέθανε ή αν ζει.
Ήταν χλωμή σαν Παναγιά, θυμάμαι,
σαν εκκλησιά βυζαντινή, θυμάμαι.
Σώπαινε σαν την Παναγιά, θυμάμαι.
Είχε δυο μάτια γαλανά, θυμάμαι.
Είχε ένα στόμα τόσο κρεμεζί.
Παράξενο να τρέμω όταν τη θυμάμαι
μη ξέροντας αν πέθανε ή αν ζει.
Ήταν χλωμή σαν Παναγιά, θυμάμαι,
σαν εκκλησιά βυζαντινή, θυμάμαι.
Σώπαινε σαν την Παναγιά, θυμάμαι.
Είχε δυο μάτια γαλανά, θυμάμαι.
Είχε δυο μάτια γαλανά, θυμάμαι.
Είχε ένα στόμα τόσο κρεμεζί.
Παράξενο να τρέμω όταν τη θυμάμαι
μη ξέροντας αν πέθανε ή αν ζει.
Ήταν χλωμή σαν Παναγιά, θυμάμαι,
σαν εκκλησιά βυζαντινή, θυμάμαι.
Σώπαινε σαν την Παναγιά, θυμάμαι.
Είχε δυο μάτια γαλανά, θυμάμαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου