[Επί ξυρού ακμής] / Κουφογάζου Φωτεινή

«σε χρόνο πεπτωκότα»
ή [Επί ξυρού ακμής]


Α.

Θυμίζουν μέρες κι εποχές τούτα τα γεγονότα
είναι για μας πια εμφανές
στα μάτια μας, το απεχθές
μηνά τα «ειωθότα»

Η φτώχεια ανάβει τις φωτιές
δράττει σε χρόνο ενεστώτα
λίβας η κόλαση στο χθες
ανάμεσα στις καλαμιές
γρήγορα καίγονται οι ψευτιές
ως μετοχές....σε χρόνο πεπτωκότα...


Β.

Της Μοίρας σημάδι
είναι αυτά τα κομμένα κεφάλια των αγαλμάτων
μαρτυρούν την αιδώ της σύλησης

Αιώνιό σου μαρτύριο πατρίδα
που ο Ξένιος Ζευς φιλόξενα επρόσφερε

Η κληρονομιά σου φυγαδεύτηκε
μονωμένη και φιμωμένη
στις κλειστές των Μουσείων αίθουσες
θραύσματα...εναπομείναντα
του Πνεύματος, που ανά τους αιώνες
έστελνε αρχαία διδαχή....





 Γ.


Η ανωριμότητα,
γεννά την αμφιβολία
εκείνη αντίστοιχα, την ανασφάλεια..

συν-ακολουθία του φόβου,
καθοδηγεί το νου

μπλοκαρισμένος υφίστασαι
στα προσωπικά σου αδιέξοδα
ακινητοποιεί την πρωτοβουλία του
ορέγεται την ελευθερία σου....

Δ.

η συγκρότηση της σκέψης
στο ακρόνημα της λογικής
θέλει το παιχνίδι
πάντοτε να καθορίζει...