Φως / Παϊβανάς Δημήτρης

Γερνάω διαβάζοντας βιβλία.
Κι η μνήμη ανάλαφρη,
στήθος περιστεριού,
ή γάτας σβέρκος.
Πώς να κοιμηθείς με τέτοια μουσική
όταν σκοτεινιάζει ο δρόμος
που κάποτε πέρναγαν λατέρνες…
Τώρα, στην άσφαλτο, στις πλάκες των στενών,
στων κτιρίων τους διαδρόμους,
τίποτε άλλο από το βιαστικό βήμα
των θλιμένων κοριτσιών του γραφείου.
Και το φεγγάρι, μια στενή κόχη ματιού,
παραστατεί φωσφορίζοντας στα δέντρα,
στους ίσκιους τους
και στη σιωπή τους την ευγενική.