Το δέκατο τρίτο φεγγάρι /Γιάννης Μπερούκας

Η φλόγα τρεμοπαίζοντας στο γυαλί
μετρούσε την αγωνία της μέχρι να σβήσει
και καθώς οι σκέψεις σκόρπιζαν τριγύρω
εσύ πέταξες μέσα στο σκοτεινό σου βλέμμα.

Στη θύμηση σου έμειναν λίγες νότες
πιασμένες στα τρύπια δίκτυα της μοναξιάς
που αθώρητες έγδερναν την ψυχή μου
περιμένοντας το δέκατο τρίτο φεγγάρι.

Κλειστό κοχύλι η χαρά που σιμώνει και χάνεται.
Τυφλός ο μάντης που θα ερμηνεύσει το χρησμό
διαβάζοντας τους ψιθύρους της νύχτας καθώς
θα υπνοβατεί στην αυγουστιάτικη πανσέληνο.

Τώρα, χωρίς αποσκευές ταξιδεύω στους δρόμους
μετρώντας κλειστά παράθυρα
και θυμάμαι τότε που ζούσα απ' τη ζωή σου
τότε που ήσουνα δική μου.