[Δεν είναι το εγώ] / Γρηγορία Πελεκούδα

Δεν είναι το εγώ,
είναι η μνήμη που πριονίζει
τα σκοτάδια,
είναι η πνοή που βηματίζει
χορεύοντας τυλιγμένη σε μαύρο
χιτώνα που ανεμίζει σαν
τρεμάμενο φύλλο,
κι αφήνεται στης σιωπής την φούγκα
με την ακίνητη κόκκινη λάμψη
στη δύση και στην ανατολή.
Μόνο τη νύχτα αφήνεται
στον μαύρο καθρέφτη
στην αντανάκλαση του εαυτού
ένα φάντασμα του μεσονυκτίου
να μας γνέφει.