[Ο ποιητής αμήχανος] / Κυπριανού Κωνσταντίνος

Ο
ποιητής αμήχανος
σαστισμένος με όσα κοιτούσε
απο το παράθυρό του
ξέσπαγε με γροθιές στο τραπέζι >>>

πετούσε
το ένα χαρτί μετά το άλλο
έγραφε και πετούσε , πετούσε και έγραφε

το
χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό του
όταν τελικά
καμάρωνε στα όσα έγραψε

μά .....
δέν έγραψε τίποτα
....
ζωγράφισε
ζωγράφισε ψωμιά , πολλά ψωμιά
είδε τον κόσμο που πεινούσε .