Αφρόεσσα / Γιάννης Ποταμιάνος

Ήρθες και ξάπλωσες κοντά μου, 
----- κι είπες, η αμμουδιά είναι φιλόξενη
κι η θάλασσα δεν είναι χωρισμός
--------- αλλά είναι μια μεγάλη αγκαλιά
-------------------- για να ονειρευτούμε

Είπες πως κοντεύει ηλιοβασίλεμα, πως
μαζί θα ταξιδέψουμε,
------------ στην κάψα του καλοκαιριού,
------ και πως τα κύματα μας περιμένουν

Μπορεί, είπες, ο τζίτζικας να μας καλεί
μπορεί στον κάμπο να τραγουδούν
---------- με στάχια στα μαλλιά οι θεριστές
μα εγώ, είπες,
---------- φορώ όστρακα στα πόδια μου
---------------- και φύκια στα μαλλιά μου,
σφιχτά θα σου κρατώ το χέρι
------ κι είμαι έτοιμη για θαλασσοτάξιδο
Κι αν χρειαστείς τον άνεμο, είπες,
----------------------- εγώ θυσία θα γίνω
------- για να φουσκώσουν τα πανιά σου

Αυτή είναι η μοίρα μου, είπες
-------------------------- ------ αφού εγώ
είμαι η Αφροδίτη, η αφρόεσσα
------- των κυμάτων, η θαλασσογέννητη
με το ήλιο στα μαλλιά
-------------- και τη θάλασσα στα μάτια
Γι αυτό όσο κι αν με καλεί ο τζίτζικας,
-------------- κι ο θερισμός του κάμπου,
θαλασσινή είναι η μοίρα μου
-------------------- και το ταξίδι μου εσύ

Ξέρω, είπες πάλι, μεγάλο είναι το ταξίδι
------------- κι η θάλασσα ως τα μάτια σου
--------------------------------- απέραντη
Γι αυτό άσε με να ξεδιψάω, που και που
------------------------------ απ’ το φιλί σου
Είναι καυτός ο ήλιος του καλοκαιριού
-------------------------- κι αλμυρό το κύμα

Με φίλησες στο στόμα
----- κι ύστερα χάθηκες ξανά στα κύματα,
εσύ η Αφροδίτη η αφρόεσσα
------------------ με τον άνεμο στα μαλλιά
και τη θάλασσα στα μάτια
Κι έγινε η άμμος μοναξιά
---------------------- και προσμονή το κύμα