Απ' της ψυχής τις μύχιες τις γωνιές
φωνές ακούγονται ανθρώπων.
Κρωξίματα πουλιών σε δάση
απροσπέλαστα σκέψεων
κι άλλοτε μελωδίες γαλήνης...
φωνές ακούγονται ανθρώπων.
Κρωξίματα πουλιών σε δάση
απροσπέλαστα σκέψεων
κι άλλοτε μελωδίες γαλήνης...
Βροντοχτυπούν οι πόρτες της καρδιάς
προβάλλοντας στο νου εικόνες
σε παρελθόντος μνήμες...
προβάλλοντας στο νου εικόνες
σε παρελθόντος μνήμες...
Γυρίζει ο νους... Γη στο Σύμπαν μόνη.
Αναλώνεται στων Ερινύων τα πλοκάμια,
στης Μέδουσας τη φοβερή μορφή,
σε Πελάγου βάθη...
Αναλώνεται στων Ερινύων τα πλοκάμια,
στης Μέδουσας τη φοβερή μορφή,
σε Πελάγου βάθη...
Απορίες, φόβοι, ξεσηκώθηκαν.
Εκρήξεις ηφαιστείων, λάβας καυτό μάγμα...
Κραυγές ατέλειωτες ακούγονται...
Κλάμα παιδιών...
Εκρήξεις ηφαιστείων, λάβας καυτό μάγμα...
Κραυγές ατέλειωτες ακούγονται...
Κλάμα παιδιών...
΄Αραγε ξυπνούν οι συνειδήσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου