Ερημιά / Χριστίνα Γαλιάνδρα

Δεν περνάει διαβάτης
Δεν περνάει ψυχή
Άδειοι όλοι οι δρόμοι
κι η καρδιά σκοτεινή.

Φώτα πια δεν υπάρχουν
Να φωτίσουν για ποιόν
και τα λίγα λουλούδια
να ανθίσουν ξεχνούν.

Ερημιά μου πικρή
Πόσο σε έχω μισήσει
Σε έχω από παιδί
και έχω τώρα ασπρίσει.

Ερημιά μου δειλή
Με χτυπάς από πίσω
γιατί ξέρεις καλά
πως μπορώ να νικήσω.

Δεν υπάρχουνε λόγια
γέλια και μουσικές
και οι λίγες χαρές μου
μ' απαρνιούνται κι αυτές.

Λίγοι στίχοι μονάχα
μου κρατούν συντροφιά
Μου χαιδεύουν το χέρι
που 'ναι κρύο ξανά.

Ερημιά μου εσύ
Σαν κατάρα υπάρχεις
Χίλιες κάνω ευχές
να χαθείς να ρημάξεις.

Ερημιά μου δειλή
με χτυπάς από πίσω
Γιατί ξέρεις καλά
πως μπορώ να νικήσω.