Δε γνωρίζεις που πάνε
Ποιοί ταξιδεύουν
Τι κουβαλάνε
Μόνο σαν ακούσεις το σφύριγμα θα σκεφτείς πως φεύγει
Μπορεί να λυπηθείς
Να πεις κρίμα που δεν είμαι μέσα -
Και με βαριά καρδιά να σέρνεις τα βήματά σου
καθώς εκείνο θα τρέχει να ανταγωνιστεί με τον άνεμο
Να ταράξει την ηρεμία των φύλλων
Να γνωρίσει νέες Πατρίδες, νέους ανθρώπους, νέα αρώματα
Γιατί κάθε στάση, άλλη ανάσα
Άλλη ανάσα, άλλος παλμός
Και γιατί έτσι είναι τα τρένα που φεύγουν -
Αφήνουν πίσω τους μια ιστορία να γράψουνε άλλη
Ταξιδεύουν νύχτα μέρα χωρίς να ρωτούν αν ενοχλούν τη γαλήνη σου
Και περιμένουν
Σε κάθε σταθμό
Σε κάθε γωνιά
Να περάσεις, να κάτσεις
και να απολαύσεις τη διαδρομή σου.
Λοιπόν. Τι λες;
Είσαι να φύγουμε μια μέρα ξαφνικά;
Να φτάσουμε για πάντα στον σταθμό μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου