Η Προσμονή / Μάνος Μαυρομουστακάκης

Μη βγαίνεις έξω από το δωμάτιο.

Είναι ακόμα νωρίς.

Ο καιρός έχει χαλάσει και ο αέρας θα σου παγώσει το πρόσωπο.

Θεέ μου, τι όμορφη που είσαι...

Εκεί μέσα, χωρίς έγνοιες να σου χαρακώνουν τη ματιά.

Θεέ μου, πόσο λυσσομανά η ψυχή μου εκεί έξω,

πόσο κτυπιέται στους τοίχους και τις πόρτες σου τις κλειστές.

Μην βγεις από τούτο το δωμάτιο,

μην ανοίξεις τη πόρτα, που σε κρατά νέα κι όμορφη.

Καλύτερα να σαι θύμηση που δεν έζησα,

καλύτερα στιγμή που κάποτε .... ίσως κάποτε...

Θα σε περιμένω.

Ένα τρεμάμενο μπαστούνι,

μια μνήμη γριά.

Όχι, μην ανοίξεις την πόρτα.

Εσύ δεν πρέπει να γεράσεις.