Καθισμένος ο Άγιος Τελαμώνος
στον αρχιεπισκοπικό θρόνο,
βασιλεύει σαν την μελαγχολία
σε ουράνιο κάμπο.
Κοιτάζει απ’το παράθυρο, την έρμη
δημοσιά που κανένας πια δημότης
δεν περνά,γιατί παίρνει τον καινούργιο
ασφάλτιο δρόμο.
Κι ο Άγιος Τελαμώνος βλέπει μόνο
μια γωνιά σκουπιδότοπου στην άκρη
παλιοαμμουδιάς που τώρα μήνες ένα
κάρο σαπίζει.
Στη σάλα του βαρέθηκε να βλέπει
τόσα χρόνια τον ίδιο Εσταυρωμένο
με κεφάλι γερτό γιομάτο αγκάθια
και κανείς χριστιανός δεν βρέθη να τον
ενταφιάσει,
για να μπορέσει κι αυτός, σε τρεις μέρες
νάβγει απ’τον τάφο, μια που υπάρχει,ως λένε,
για να κυλάει τις πέτρες απ’ το μνήμα
Λευκός Νεανίας…
Κι όλο τέτοια ο Άγιος Τελαμώνος
συλλογίζεται·κι ως αναθυμάται
των Θεοφόρων Πατέρων τα βιβλία
σαβανωμένα
με χρυσό δέρμα, στα εκατόν πενήντα
ράφια της ιερής του βιβλιοθήκης,
γέρνει αργά το κεφάλι προς το στήθος
κι αποκοιμιέται……
Ανδρέας Καραντώνης
Από την συλλογή ΤΥΜΠΑΝΟΚΡΟΥΣΙΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου