Συνομιλία με το ποίημα «Η Άννα που ήταν τρελή» της Ανν Σέξτον / Ελένη Λύτρα

Από τη συλλογή,"Για την Άννα"

Δος μου εκείνο το τριαντάφυλλο πάλι
που μου ψιθύριζε «Πάρε με μέσα σου.
Πάρε με. Πάρε.»
Και πάψε να φοβάσαι όπως κι οι γύρω μου
εμένα και το άλλο μου πρόσωπο…
εκείνο που μαρτυρά ένα «λοιμώδες νόσημα‘»…
Κι έλα πες μου..
Μήπως διατάραξα την ηθική σου υπόσταση;
Μα η ψυχή γέμισε άρωμα….
Μήπως σου έκλεψα την πολύτιμή σου ενέργεια;
Να σου χαρίσω ήθελα…
Έλα πες μου,
ή καλύτερα γράψε μου
από κει απ’ τα ξένα,
είναι τόσο μακριά για να σ’ ακούσω
γράψε μου.
«Άννα δεν είσαι τίποτα άλλο από στάχτες …»
Ναι, οι στάχτες που σκορπίστηκαν…
Ή μήπως μου το είπες
και δε θέλησα να το πιστέψω
γράψτο μου όμως θα είναι καλύτερα
ίσως έτσι καταφέρω να τις συμμαζέψω
μέσα σ’ ένα ξεχωριστό σταμνί
να τις κρατήσω σε περίοπτη θέση
για να θυμάμαι