Του κρεβατιού ο ήρωας! / Πολυκάρπου Α. Βενέτης

Ένας πούτσος την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα.

Έτσι λέει μωράκι μου, παλιά μια παροιμία.

Γδύσου λοιπόν και πέταξε τα ρούχα σου μανάρι

Να σου ξεσκίσω το μουνί κι ο χάρος όποιον πάρει!

Στην πρώτη φάση άνοιξε τα΄ ολόγλυκό σου στόμα.

Να σου τον μπήξω, να τον φιλάς, να μου τον κάνεις λιώμα!

Κι ύστερα πρόσεξε πολύ, τις τρίχες μην δαγκώσεις,

γιατί τα χείλη σου μωρό, στα χείλη μου θα δώσεις!

Δεύτερη φάση, θα σου πω σκύψε ευλογημένη

Σκύψε μωρή, ξεδιάντροπη και παλιο-γαμημένη

Θα σου χτυπήσω τον ποπό με τον ορθωμένο.

Με το κοντάρι μου ψηλό, στητό και γκαυλωμένο.

Στη Τρίτη φάση η γλύκα του, την τρύπα σου θα σκίσει

και αναρή, μάλλον τυρί γιαούρτι θε να χύσει!

Πάνω στα δυο μουνόχειλα, θα γράψει ιστορία  

κι ύστερα με τα δάκτυλα θ΄ απλώσει μαλακία.

Πάνω στα στήθη, στο κορμί που κείτεται αναμμένο

κι εγώ θα πάω γρήγορα να πλένω το σκασμένο.

Που αναπαύεται σκυφτός, υγρός και μουσκεμένος.

Του κρεβατιού ο ήρωας,  ο ταλαιπωρημένος!