Πίσω απ’ το τζάμι
Στην άσπρη μπλούζα
σκούρο κόκκινο
Ράμματα φιδάκια
στο στήθος
Η κραυγή ράγισε
τον διάδρομο
Κι ο χειρουργός
“ένιψε τας χείρας”
Μου ζήταγες νερό
Μα σούβρεχα τα
χείλη
Το βλέμμα πάγωσε
στην αγαπημένη σου φιγούρα
H ευθεία γραμμή στην οθόνη
Χαρτιά καμένα τα
δικά σου αδιέξοδα
Το ασανσέρ
σταμάτησε στο υπόγειο
Χλωμά σεντόνια στη
σειρά
Πήλινα σαρκία για
ανακύκλωση
Μουδιάζω μπροστά
στο Φάντασμα της Α-λήθειας.
Γιατί με ξύπνησες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου