Αντικρίζω / Αλεξάνδρα Βαίτση-Βάκρου

Αντικρίζω περίλυπα την εγκατάλειψη

των ραγισμένων βράχων

που κρατούσαν με δύναμη κάποτε

τις ασήκωτες χιονοστιβάδες

των δοξασμένων ημερών.

Τιθασεύομαι απ’ το παράπονό τους,

που με δάκρια λησμοσύνης πλημμυρίζει

τις πτυχές της ανάγλυφης όψης

καθώς η περηφάνια διώχνεται απ’ τις ρωγμές

που χάραξε αδιάκριτα μέσα τους

το αμείλιχτο πέρασμα του χρόνου.