Δεν ξέρω... / Μαρθάρη Ελένη

Αλαφιασμένη η ανατολή
ψάχνει για τη χαμένη σιγουριά της.
Δεν έχουν την ανάγκη της οι δρόμοι.
Οι μισοφωτισμένοι 
είναι βλέπεις δελεαστικοί.
Με το φεγγάρι σύμμαχο
παράλληλα στη θάλασσα απλώνονται.
Δεν τους τρομάζουν οι αχόρταγοι βυθοί.
Το φως της θα τ' αναζητήσουν
στης γης του κόσμου τούτου
την άκρη όταν φτάσουν
και πιότερο δε θα 'χει ν' απλωθούν.

Όταν αντίθετα θα στρέψουν να γκρεμίσουν 
τα οχυρά της μέσα μας διαιρεμένης γης