Σμίξη / Νικολάκη Χρύσα

Το "ύστερα" δεν θελω να κοιτώ
πίσω μου ρεμβάζω
σε ασίγαστες πλευρές του νου θωρώ
εκει πάντα ξαστεριάζω.

Κι αν εσύ δεν μ αγαπάς
σαν ψέμα το βιώνω,
είναι η καρδιά σου σαν χτυπά
που αστείρευτο εχει πόνο.

Κι αν στην φωνή σου λες
δεν θες, να σαι δικο μου ταίρι
τ' άστρα και ο Ουρανός
σ' αρπάξαν απ το χέρι.

Σ' οδήγησε ο Πλούτωνας,
στ' άστρο της Αφροδίτης,
απ' του Ουρανού το χέρι
κρέμασες σαν ματωμένος δείκτης.

Άπλωσα το χέρι μου να φτάσω το δικό σου,
απο το στερέωμα να νοιώσω τον παλμό σου,
ο Κρόνος συνταράχτηκε έστειλε κομήτες
πάγωσε η καρδιά γέμισε σταλακτίτες.

Κομμάτια χίλια γίνηκε η καρδιά,
έσμιξε με τ' αστέρια,
προσδέθηκε σαν άγκυρα
γύρω απ' τα δυο σου χέρια.