Η διαιώνιση των λέξεων / Τίμος Αρχοντίδης

Η διαιώνιση των λέξεων

Σε γωνία κλειστή, αγαπώ τη ζωή.
Τρεμοπαίζουν κεριά.
Τα παντζούρια κλειστά
Υγρασία, σκοτεινή μουσική.
Και το φως χαμηλό, ένοχο παρελθόν.
Δεν το λέω σε κανέναν,
το φυλάω για 'μενα,
αφού αυτό με κραταει ζωντανό.

Μ'ασημενιο κλειδί, η σιωπή διαρκεί
και οι ώρες περνάνε.
οι αισθήσεις κυλάνε.
Αντικρίζω μια καινούργια αρχή.

Διάβασμα στη σκιά, ομιχλώδες μυαλό
κι οι σελίδες γυρνάνε
και οι λέξεις γελάνε,
αφού βλέπουν να με παίρνουν νεκρό.