Αιώνιοι Εραστές / Αθανασίου Αλεξία

Φιλήμων και Βαυκίς σεμνά ζητήσαν
_'Όταν για να πεθάνουμ’ έλθει η ώρα…'
_'Μαζί να πάμε σε Θανάτου χώρα!'
( Μαζί όπως, ως τα γηρατειά τους, ζήσαν. )

Κι ό,τι δεήθηκαν, κι άλλο, κερδίσαν
( απίστευτα είναι των θεών τα δώρα
δέντρου σπανιότατου μοιάζουν οπώρα )
οι δυο που Δία κι Ερμή φιλοξενήσαν.

Αγάπης σύμβολο μες στη Φρυγία
( θνητοί να βλέπουν ζεύγους τη λατρεία )
δέντρα υψωθήκαν οι δυο στον αιθέρα.

Βαυκίς _ φιλύρα τα κλαδιά λυγάει
( σιγοθροΐζοντας με τον αέρα )
κι άνδρα της _ δρυ, δροσιά, πυκνοφιλάει.