Τα ανέγγιχτα του Χρόνου: Ποιητική Συλλογή της Ρούλας Τριανταφύλλου από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ / 2017

ΑΣΑΛΕΥΤΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

Ασάλευτοι χρόνοι.

Η ζωή, η μικρή μου ζωή,  μια προσμονή.

Ο κόσμος υψώνει τα χέρια στον ήλιο

Κι έξω είναι χειμώνας

Να εδώ χάμω σ ΄αγγίζω και τρέμω.

Ψυχή μου ακοίμητη κι ασάλευτη

Ως πότε ελπίδες,

Ως πότε όνειρα,

Ως πότε ζωή μου;

Θάλασσα που σωπαίνει στις αδούλωτες τρικυμίες.

Κι ‘ότι πιστέψαμε ως εδώ ήταν;

Πως προχωρούν τα σκοτάδια.

Χαραγμένα στο  ύστερο φως. Ασάλευτα.

Περίμενε λίγο είπες,

Λίγο ακόμα…

Άσε το παραθύρι ορθάνοικτο,

T’ ονείρου τα πουλιά

να διαβούνε και πάλι

Άσε το παραθύρι ανοικτό,

 Η βροχή κι ο αγέρας να περάσουν,

Σιμά  να πλαγιάσουν στα δικά μας αλώνια.

Ω! Ασάλευτοι χρόνοι, ασάλευτη πόλη

Εδώ η συντριβή.

Στα δάχτυλά αίμα η ζωή κυλάει.

Κι αν για λυτρωμό, μιλήσαμε,

Ευτυχία που είναι χειμώνας.

ΕΡΩΤΙΚΟ

Τρέμει η καρδιά στις ρωγμές του ονείρου.

Με κόκκινη κλωστή δένω τον ήλιο.

Στου Μάη τις μαργαρίτες, παραμονεύει το νυχτερινό φιλί.

Εκεί στην άκρη των χειλιών

ανθίζει  η άνοιξη. 

Χρώματα, ροδόσταμο, χειμωνανθοί.

Φωνή μου.

Σιωπή μου!

Αναδύομαι σαν λάμψη αστραπής,

των οριζόντων αέναη γραμμή.

Ποίημα στο μαγικό σου κόσμο.

Ψυχή μου.

Των υακίνθων, του ασφοδέλου τραγούδι.

Στου ανέμου τα κατάρτια.

Στη ρότα της μοίρας σου.

Στο χρυσό του ονείρου βυθό, 

χάνομαι.

ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ

Ασύνορο ταξίδι ο έρωτας μας.

Στο βαθύ μωβ της θάλασσας, στου φεγγαριού τ’ ασήμι,

στα χρώματα της Ανατολής και της Δύσης,

ας μη ξημερώσει ποτέ η νύχτα, ας αποκοιμηθεί.

Ο ήλιος κι σελήνη ένα να γίνουν,

Μια μέρα η  δύση κι η ανατολή.

Ποτέ να μη φύγεις.

Στο δρόμο των ονείρων,  ανύσταγος ο  έρωτάς μας.

Ω Μούσες,

Ω Ποιητές,

ποιος από σας τη φτωχή μου καρδιά θα νιώσει;

Ποιος  από σας την ψυχή μου θα λυπηθεί;

Ω Μούσες,

ω Ποιητές,

ποιος αυτόν τον έρωτα θα τραγουδήσει;

Ας αποκάμει η νύχτα, στο όνειρο αιώνια.

Ας ξεχαστεί.