σαν απειλή
στο τζάμι το στρώνει
ο χώρος στενεύει
κερδίζει σε βάθος
πνίγοντας τις φωνές της μέρας
τώρα με το άλλο φως
μικροί τόποι εξαπάτησης
κρυφοί ηδονικοί
τώρα με την άλλη μουσική
μπορεί να σου ραγίσει την καρδιά
ένας εφέστιος θεός ευλόγησε
στο ποτήρι το κόκκινο ρουμπί
άρωμα κουφοξυλιάς και δεντρολίβανο
ορυκτό φυτό σώμα έμψυχο
μετάλλαξη και ρέει στις φλέβες
εδώ ένα δωμάτιο προλήψεις
το ψέμα της εικόνας αφετηρία
παχύρρευστες σκιές ποτέ μαύρες
φως λιγοστό από ολόψυχες χαρακιές
ζωγραφική όπως επάλληλη οροσειρά
ο αγαπημένος από τη Φλάνδρα
ανεξήγητη πυκνότητα - τώρα στις λέξεις
μαζί η έλξη ο πόνος
βαδίζω σ αυτές τις πέτρες
έχω πολύ δρόμο να ελευθερώσω τη λύπη
φόβους που συνωστίζονται
ο μελλοντικός χρόνος λίγος
- βρέχει
βροχή και νύχτα, γρήγοροι ταξιδευτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου