Φύλαξ Υδάτων : Ποιητική Συλλογή / Μύρων Ζολωτάκης / Εκδόσεις Καστανιώτη / 2000

Φύλαξ Υδάτων

Αναπαράσταση θανάτου αυτή η θάλασσα
Διαφημίζει τσιγάρα στο απέναντι κτήριο
Το κορίτσι στο καφενείο σερβίρει σύννεφα
Το δέντρο στη στροφή του δρόμου
Συναντιέται με τη βροχή

Τα σκοτεινά στενά είναι η πατρίδα μου
Ξυράφι το άλλο μισό της σελήνης σου
Ξεχασμένο στο ερμάρι του νιπτήρα
Στην παλάμη μου η σκόνη απ’ τα φτερά σου
Υδάτινο συναίσθημα
Με οχυρώνει σε φρούριο κοχύλι

***

Ένα ποίημα είναι σαν να υπάρχει κάπου

και εγώ το ανακαλύπτω.

Ανακαλύπτω ένα μέρος του

και μετά το εγκαταλείπω.

Αρνούμαι την τρέχουσα οπτική

της πραγματικότητας που είναι η καταστροφή της.

Θέλω να προσεγγίσω περισσότερο

την αλήθεια, αυτό που γίνεται.

Η βροχή δεν είναι απλά

ένα φυσικό φαινόμενο.

Ο έρωτας δεν διαιωνίζει μόνο το είδος.

Περνάω σ ένα χώρο άρρητο

που όλα έχουν περισσότερα ποσοστά.

Εκεί το μέτριο της ύπαρξής μου

με αφήνει αδιάφορο.

Και κανένας φόβος, καμία σκιά

δεν έχει θέση.