ΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ / Γιώργος Λ. Οικονόμου

Κρατώ στα χέρια μου την Ποιητική Συλλογή του Γιώργου Οικονόμου: ΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ. Ουσιαστικά είναι ποίηση που αντλεί τα θέματά της από προσωπικά βιώματα, δημιουργεί ένα περιβάλλον από εικόνες της ζωής και κυρίως συγκινεί και δεν αφήνει τον αναγνώστη αμέτοχο. Τον προκαλεί δε, να διαβάσει το επόμενο. Κι αν στη σελίδα 31 του βιβλίου κραυγάζει : Δεν είναι ποιήματα αυτά/ θα τα πετάξω όλα/ Δεν δείχνουν την αλήθεια μου... ο Γιώργος Οικονόμου κατορθώνει  με μια παραδειγματική καθαρότητα του λόγου να προσεγγίσει τις αλήθειες της πρόσκαιρης ζωής μας και να μας κάνει αληθινά κοινωνούς της.  Δεν μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο ποιητής με τις εύστοχες αναφορές στις πληγές και τα τραύματα που κουβαλούμε θα βρει τις ιάσεις και θα καταστήσει τον κόσμο καλύτερο. Όμως είμαι βέβαιος ότι ο κήπος της ποίησης γεμίζει με μικρά ευωδιαστά ανθάκια που δεν είναι άλλα από τα μοσχομυριστά ποιήματά του. 

ΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΝΗ

Ύστερα 
δεν είπα τίποτα. 
Άφησα μόνο
ο κουρνιαχτός να κοπάσει 
κι έγινα ένα με τη σκόνη.

Ένας αέρας να φυσήξει 
και θα σηκωθώ. 

***

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΜΟΥ

Γι ΄  αυτό σου λέω. 

Μην τις λυπάσαι 
τις πληγές μου
σημάδια είναι.

Να με αναγνωρίζει 
η αγάπη μου
όταν - κατά καιρούς- 
χάνομαι. 

***

ΑΛΙ ΑΧΜΕΤ

Κι αν το ποίημα αυτό 
ήταν καλύτερο
σε τι θα άλλαζε
η τύχη του ζητιάνου;

***

ΒΑΜΜΕΝΑ ΝΥΧΙΑ 

Καμιά τους ξύλο δεν έφαγε 
για τα βαμμένα νύχια. 

Έφαγες εσύ 
για τα βρώμικα
οχτώ χρονών παιδί. 

***

ΤΡΑΥΜΑ ΠΑΛΙΟ

Άραγε είδε κανείς 
την άδολη ψυχή σου
όταν σε λοιδορούσαν 
για τη γύμνια του κορμιού;


***

 ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ

Τα ποιήματά μου μοναχικά 
και λυπημένα
μα η ψυχή μου ήσυχη

αφού κατάφερα
και τα ΄ βγαλα στο φως. 

Με τον καιρό
θα βρουν κι αυτά
τον άνθρωπό τους. 

***

ΜΑΝΑ

Στον ύπνο μου 
ακόμα εσένα φωνάζω.

Όταν κρυώνω
ρίξε μια κουβέρτα μάνα
όταν διψώ
νεράκι μαμά

κι ανοίγω τα μάτια 
κι έχεις μόλις φύγει

και κλείνω τα μάτια 
όσο περισσότερο μπορώ 
να σε κρατήσω 
κοντά μου. 

***

Η ΚΡΥΨΩΝΑ

Το καταφέραμε κι αυτό 
αγαπημένη

όταν φύγει 
ο ένας απ΄ τους δυο μας
ο άλλος θα γελάει

γιατί θα ξέρει 
την κρυψώνα του! 


***

ΤΟ ΚΑΡΦΙ

Κι εκείνο το καρφί στον τοίχο
τώρα που ξεκρεμάσαμε την εικόνα 

έμεινε απαρηγόρητο. 


***

ΜΑΖΙ 

Μαζί προχωράμε 
χωρίς πατέρα και μάννα
μόνοι μας.

Φίλοι, αδέλφια, δάσκαλοι 
ο ένας για τον άλλον 

κι όταν μεγαλώσω 
θα γίνω άνδρας σου.