[Κι έμεινα μόνος] Γιάννης Κυριαζής

Κι έμεινα μόνος
Σε μιαν αίθουσα άδεια από μαθητές
Να υπογράψω το απουσιολόγιο
Τόσοι σταυροί πώς χωρέσαν
Ένα νεκροταφείο ωρών
Το βιβλίο ύλης που 'ναι όλο πνεύμα
Και να σβήσω τον πίνακα
Για τον επόμενο
Σεπτέμβρη.

Μα ακόμη τρίζουν
Οι σπασμένες κιμωλίες
Κάτω απ' το πέλμα
Του ποιήματος.