Τα πουλιά του χιονιού / Ξένια Γιαννάκη

Λυσιτελείς πόθοι ανεβαίνουν ως τα μάτια μου
ή μάλλον λυσιτελείς οργές 
που σαν τα πουλιά του χιονιού 
στολίζουν με χρυσάνθεμα τις φωλιές τους. 

Δεν έχω τραγούδια 
ούτε φωνή 
κι ο κόσμος δεν έχει παράθυρα
ούτε και μαύρα παραθύρια για τις φώκιες. 
Ίσως ξανάρθω μια μέρα 
για τη γιορτή των λουλουδιών 
και σου φέρνω βατόμουρα 
απ΄την όχθη των δακρύων μου.