ΑΡΡΗΤΟ / Σκεντερίδης Αναστάσιος

Ο θρίαμβός μας στην αδέσποτη δύναμη.
Το άδειο σπίτι, που δεσπόζουμε εμείς,
σαν να ΄μαστε αράχνες.

Μεγαλώνοντας πάντοτε
φτάνουμε απρόσιτοι
κι οι αγκαλιές μας είναι τώρα γκρεμοί
τα βράχια που πέφτουν
χάδια μας.

Τρέμουν αυτοί
που τα νιώθουν να έρχονται.
Τρέμουν.
Αυτό που δεν γνωρίζεται.
Αυτό που καμιά συντριβή
δεν θα ονόμαζε.