Κι όπως Έφευγαν / Λουκρητία Δούναβη

Εκείνος μακριά. Κιουρασάο και Ρίο. 
Την περασμένη Άνοιξη της έγραψε από το Σφάξ
αμέτρητα πουλιά φτεροκοπούνε σαν βασιλεύει 
ο ήλιος. Αντίκρυ τα καράβια στο λιμάνι
κι όπως έφευγαν ο ίδιος στεναγμός παραφυλούσε. 
Είχε να τον δει δεκατέσσερις μήνες. 
Έβαλε τα παιδιά της να κοιμηθούν κι ύστερα 
έγραψε  ένα μεγάλο γράμμα. 
Ήτανε είκοσιεφτά χρονών κι έξω έβρεχε.