Νυκτώον του ΄Ερωτος / Ελένη Μαχαίρα

Σμίλη

Παρηγορητική ως σήμαντρο

Αγρύπνιας 

Το καρδιοχτύπι ανέβαινε 

Στο λαιμό. 

Ακουγόταν ξεκάθαρα

Ο χτύπος. 

Ο γλύπτης λάξευε

Την πέτρα.

Ράσπες κι άμμος

Για την στίλβη.

Τις νύχτες με σιωπή 

Μοναστηριακή

Δούλευε το μάρμαρο 

Ώσπου εγγράφηκε η αφή του.

Tώρα σωπαίνει Εκείνη. 

Έχει τα μάτια 

Προσηλωμένα μόνιμα 

Στo γαλάζιο.

Με μια ηρεμία

Γαληνιαία 

Σ’ ένα στρωτό βράχο.

Μορφή στο σχήμα 

Που αγάπησε να την βλέπει

Το χέρι του.