[Με τη φωνή ] Θεοδωρούδη Αναστασία

Με τη φωνή 
της σκουριασμένης λαμαρίνας
που την καταχτυπά αέρας
πάνω στις γκρεμισμενες πέτρες,
φωνάζουμε.
Κι ένα επίμονο
σαπίζω και σαπιζω.
Ξεκουφαινει.
Τα παντζούρια κρεμασμένα .
Λίγο κρατούν ακόμα πάνω στους ρεζέδες.
Χτυπούν κι αυτά στους τοίχους.
Ξεφτια ένα πανί ψηλά .
Μία σημαία βρώμικη .
Που και που ακούγεται δυνατά
να χτυπά σαν όπλο
μες στα σάπια.
Και τρομαζουμε .