Αθήνα, Ι / Καταβούτα Ράνια

Πέρασε η ώρα
Πέρασε η νύχτα
Δεν ήρθε το άσπρο σύννεφο
Ψέμα κι ο αττικός ουρανός
Χωμένος στην άσφαλτο τρέχεις στην Πατησίων
Πολυτεχνείο σε είδα να φοράς τα χιόνια σου
Φεγγάρι σ’ έψαξα αλλά ήσουν μέσα μου
Δεν έχω λέξεις αλλά νερά που τρέχουν
Και μνήμη που τριγυρνά με λεωφορείο
Ζωοδόχου Πηγής, Ασκληπιού, Ακαδημίας
Αγρίμι που δεν μερώνει κι όλο γλείφει τις πληγές του
Θαρρείς το τρέφει το αίμα του
Σαν χάθηκε στα δάση.