Μια μέρα του 1987 / Στεφανία Καλού

Ξημέρωσε. Δυο "Λιμπριτόλ"
και δεν κοιμήθηκα. 
Ανοίγω το παράθυρο
με ζώνει το πετρέλαιο, 
ένα σπίρτο  και λαμπαδιάζω.
Πολιτεία...
Στο πάρκο
ασθενικά ή θαλερά γεροντάκια
καρτερούν δυο πήχες χώμα. 
Συναντώ το φίλο 
-Θα μπω στο νοσοκομείο
ξεψυχά ένας και αδειάζει κρεβάτι...
κατά τις πέντε είπεν ο γιατρός.
Ας ανάψω κεράκι. 
Ο ιεροκήρυκας μιλεί 
για μια άλλη - καλύτερη 
μελλοντική ζωή. 
Κρίμα! κι εγώ ενδιαφέρομαι 
τώρα για τούτη.