H ΑΡΡΩΣΤΙΑ / Μίχας Σταύρος

Σ’ αυτό το δέντρο τ’ ουρανού
πως τρέμουν τα κλαδιά του
πως πέφτουν τ’ άστρα σαν καρποί
πως τρέμει το σπιτικό μας
κοιμούνται οι ζωντανοί νεκροί
και μες σε παγίδες όνειρα
πως ζουν οι πεθαμένοι.

Φεύγετε
να φεύγουμε

απ’ όλα αυτά τα μίζερα
τα πεθαμένα κι άδεια
απ’ το μεγάλο τρωκτικό
που τρώει αυτόν τον κόσμο
μακριά απ’ αυτό που διώχνει
το μέγα όνειρο
την αρρώστια αυτού που δεν υπάρχει.