ΑΙΩΝΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ / Αρζουμανίδης Αγάπιος

Στέκεται εδώ μπροστά μου.

Τα πόδια μου δεν με κρατάνε,
Τα γόνατά μου λυγίζουν.
Παύση. Ο χρόνος σταματά να κυλά.
Μείναμε έτσι για πολλή ώρα, ίσως και για μια αιωνιότητα.
Μα... κάποτε όλα τελειώνουν.
Ο χρόνος άρχισε να κυλά ξανά, έτρεχε.
Απλώνω τα χέρια μου να την κρατήσω,
Μα εκείνη ήδη είναι ένα βήμα πιο μακρυά.
Ο χρόνος σταματά και πάλι. Παύση
Εκείνη συνεχίζει ν’ απομακρύνεται
Κι εγώ, με σταματημένο χρόνο, να την παρακολουθώ αιωνίως να απομακρύνεται.