Ποίηση του Αλεξάνδρου Διογένη

Η ζωή εκλύεται

       μετά από εκείνο

                 το σχηματισμό βράχων

 

 

 **

 

Λωρίς του ερπετού

              σχέδια του καπνού

                                 στο κύμα αφάνεια

                   Να στέκεσαι , ακούω.

                          Προβάλει πίσω

                Έξω , στη σιωπή

                          Φως , αδερφός

             Το βλέπω.

                          Στην κορυφή του λόφου,

γύρω χαμηλά

                          γαιώδης περίφραξη

καταπίνει το φως

                           Φρούριο της Αφύπνισης

 

 ***

 

 

Ψυχές μεταλλικές

    σε βάλτους

Χαμηλά.

   η προσφορά

των καλών οιωνών.

  φιμώνεις τις τελικές μέρες,

επιλογή.

απόμακρες φωνές,

βυθίζουν

       τα βήματά σου.

 

 

 ****

 

Σιωπή το παρόν

  Τα φώτα οδύνη

     Έσβησαν

Η Βροχή εγώ, εγώ ο κεραυνός

Η βροχή εγώ

 

               Σύμβολο κενό

                        αλληλουχία ο αριθμός

Νόμισμα ο θάνατος, εδώ, εγώ

     νερό που κυλά.

 

 

 πηγή: https://www.bibliotheque.gr/article/57994